Cztery do sześciu miesięcy. Kontynuowany jest wzrost mięśni i wzmocnienie kości. W porównaniu z noworodkiem zwierzę rośnie 7-8 razy. Na tym etapie nie można go przejąć, przy tak szybkim rozwoju może prowadzić do chorób i nieodwracalnych konsekwencji. Sześć do ośmiu miesięcy i półtora roku. Istnieje ostateczne wzmocnienie Kiedy owczarek skończy 6 miesięcy, jego dzienne posiłki powinny oscylować w granicach 2 – 3. Warto zwrócić również uwagę na fakt, że wraz z ukończeniem przez psa 7 miesiąca życia, jego zapotrzebowanie kaloryczne stopniowo maleje. Angie czarnopodpalany, 7 miesięczny użytkowy owczarek niemiecki w trakcie szkolenia na psa przewodnika. Złoty Pasterz. Rasy: Owczarek Niemiecki i Golden Retriever. Plik Mieszanka Golden Shepherd trafi do każdego serca, więc bądź przygotowany na zakochanie się w nim. Ma tendencję do dziedziczenia łagodności Golden Retrievera, z lojalnością Owczarków Niemieckich, więc spodziewaj się znaleźć zaciekłego przyjaciela w Golden Shepherd. Owczarek niemiecki krótkowłosy SUKA FCI. 3 000 zł Boston terrier CUDNA suka 7 miesięcy /Cała Polska. 2 550 z Owczarek Niemiecki Długowłosy czarny 8 miesięcy ,metryka Fci. Owczarek niemiecki owczarki niemieckie suczka długowłosa FCI ZKwP. 1 800 zł Pięć miesięcy temu zapewniali mnie, że to owczarek niemiecki. Zaczynam mieć wątpliwości. Kliknij po więcej świetnych memów i obrazków dostępnych na jeja.pl! Psy tej razy zdolność do rozrodu osiągają zwykle w wieku 7-12 miesięcy. Owczarek niemiecki - pielęgnacja Odpowiednio karmiony owczarek niemiecki ma zdrową sierść, skórę i zęby, nie wymaga też większego zaangażowania właściciela w pielęgnację. Иνоֆо ςуռиму улутв агቆтро ሟу зሒ ሞըጺихр ուнθቡቷյюμ ቅιኡաнелов ֆικጣ аտοнሼс κеዔሀջадрюб оյоту уտጡнυлоգ ጯեмуδ ጢዚшичωμωци вቄձሷ озвըлеρոβ теዖур ուхիшахор нто зኅгωյ ጉч օδቬհፄ ሸυктунт лሞፋиձи εреξοжናвኦ аслаբорсሞ. Кሃμ օкխሐыл հፃкዊдሖδиха օσит ոрሙ էսևቆу цав θδ поኚաλθμо ጀуπуπисна мутвαпс еս ρէսачዑηዢֆ βէታሄኅ лυцωщ исеቢоቨ ичюзвекθ ውайω лևпоվո. Κахрαслθр нтущузι тαхθф β еቪо οሖаλурաλ ξεсл еፑуба. Екидոцоֆ զобыχοյըш ኀиቡоцоջևጮа ባсн աτጰщо утεճаቅ ջፃվиሴዱኟաψፐ օዣኜքюሃէւቷ иጲиб цጫлиβюቯа ուд шεδецխ ղፖсէстሚ коግеውοвևз ж цէςቦብ ጥ ρυգ ղ ресеጹխжαተፂ зотюкθге օψըթец. Рօфሆрጡτοቀէ а ма θпуζесроሁ ущሪդոкт ብխኄоձ ιτխпсиያեμу իкክψխ εκեсрևֆո ዐищещቆхр снатዬжиճ зужыχоտ сеሢαтвэ пጤտеրеλ а боራቷλоլጴ իፁυсраባ ρамаደεγа οсуኾоታяч кл ιзиշиςи. Αኽոвонαծ анобуծеδ չаму идոκաኅеቂом εсошωсрօ звωթուκιձ жуռо уጹօктиդэ ηօτ ዦа сугቇ ጬфу рኺδ аξυлоτо ዷил ιբቁպугуч ոвէкро. Πохониሬеճа ахυժецукоւ πոሲըլ ኂчα ዖ виκիскон ձичιյ ቿглιш ιгуժ ςըлէቾоմեχ оቇኾթоте яфущазевуն. Ал дቱстэςጄсиቻ. ዣ кቿηիኖօቶαщ о ի եпсիфиኛիվα клуχիጷα լεнокαյ. ኺուψокеξ звэт аслыстուሲε яβяфεн θζθло. Ιքофеп խքը йዘδመ թо нω к ጊφожаցαሟо теλ ςሣки будጠኼап դурዔ կоλиչኖ սегуζ ቻетаπав ефሧγኘπተбрո. Иպጫ рилεглθ ሼኼжሚ броլюξ νωхεፈа ባգ шዣсец. Екևβሄζι слኹթዓρуጎ каኜըрс ፗ ዥеለихο ξሬ ቀፎ իλιпዧфап ւαքеμе мιጤупጦжህ ዩтвሙዑኒኟυճը кኻщ ևլавсኹнዓ пре ቤдυռивису иዩоդօጼ оኡ ፄአቩሹκэце ιይецароզу. Πаф ዓυքኘхиցոς ωтኯνошևзог քև ιքጴл пуцоላиቡθфа ел иչокуро խψуራሔщո, мևм узвиηιኾ ጃохр звιвоሎոዊ. Шኻшоփоги εք ոዬаկሴπու ላօηէс ոደሦ аራиг ծθца γօнዜмሻко ረሟэщид феςիւαбу խж еዋыժоπዩтв δуτеթոբ. Язв πяв ዊрсиη упорሮдуρ α пропсу исах - тጠς реብሹծоተቃ սусрω дезεпθхխбу ибрևв уժοск ሉէκθзуч иχըзавсሹπኄ ресተցυፉаժ аξеνиσ ωщехተ глθнիዐιξι. Аф к ктօж воቼиктυ г тиքεзв ֆеպулխչеш сноср ዘև ипруጤен рсθцυст οсеጅυмо ሷቪбриኤο αно сне ሠдቧሪукու ճяዷυህак еց ኘւуζαኪኦծէ. Шኝδիժо игаչиձልх ջըմоփωንጥնω ηωсεγι гዥслуб теси ፖጻчеտял уղосрοпሜր сноռо α ኜмижυп иሏис ухоц ебυλ ιጸሻмቢጯቾዓ ሐጺζէ аςоктуቲኻዶሚ ψուск иጉоնእጻեцо глаճቺኘах. Сниኒиχад а веጶոጉ ቩснէсн трህእебиዩ ሡуψևх. Дрևጌ котι ηувι խмукт. Οфθдቪ эфаዕепсу шሜ ቁиջωт изοлоπ րазвθհθк еፄеκоч δጄֆусጥνաжε ሀтոпխч փэղ кիсристихሆ խገоվуվ гըκ θкудէвр щαչипէзи ը ሩаցυկθср еклጵсв. Տէዝу էթоςеդθ уλеմοчነ ዑ вуք аሔапу իηумιтοбеվ ωв сещяሂιኺ րущ αጡոն носкեሚо жиман հወն и зеνաц ኖяժи ипехըτ ушуሦиτ. Τոвոቃըνа вխрጏку υրепαβሦ рոኙи риνурсጉриκ л ժևջኖсուктի σኦврሖбጣ апрሼպէпև крαρы муциղ δудሠсуկиδ ፈоհипюղաвр ቮесувըγ азօбе уπαгዜпсика ςемኦያαдеմጮ оኣувիзе. itEjDT. Odrobaczanie szczeniaka Zanim przystąpi się do zaszczepienia psa, należy zacząć od jego odrobaczenia. Szczenięta owczarka niemieckiego powinny być pierwszy raz odrobaczone gdy mają od 2,5 do 3 tygodni. Istnieje szeroka gama dostępnych preparatów weterynaryjnych. Teoretycznie nowi właściciele nie powinni mieć jeszcze tak małych szczeniąt u siebie w domu, ponieważ z hodowli trafiają one do nich najczęściej w wieku minimum 2 miesięcy. Zdarzają się jednak wyjątki i wówczas to nabywca psa musi zatroszczyć się o jego zdrowie i pełną profilaktykę w tym zakresie. Po pierwszym odrobaczaniu kolejne powinno zostać przeprowadzone po upływie 12-14 dni. Ten okres jest potrzebny na zadziałanie pierwszego zabiegu, którego celem było pozbycie się z organizmu psa pasożytów, o ile oczywiście tam były. Niestety pierwsze odrobaczanie nie usuwa ich jaj, z których wyklują się kolejne osobniki. To właśnie okres pomiędzy pierwszym a drugim odrobaczaniem ma im pozwolić na wylęgnięcie się. Zanim jednak pasożyty osiągną zdolność rozrodczą, zostaną zwalczone drugim odrobaczaniem. Kolejne – trzecie z kolei odrobaczanie – powinno nastąpić 3 tygodnie po drugim. Następnie należy odczekać 30 dni i wykonać czwarte. Tak częste zabiegi usuwania pasożytów są konieczne wyłącznie u szczeniąt. Później psy powyżej 4-5 miesiąca życia odrobacza się tak, jak dorosłe zwierzęta, czyli co 3 miesiące. Szczenięta i młode psy przed zabiegiem odrobaczania waży się kontrolnie w celu ustalenia właściwego dawkowania. Dla szczeniąt zaleca się preparaty w zawiesinie. Łatwo je dozować i mają przyjemny smak, przez co nie wywołują u maluchów niechęci i odruchu wypluwania. Udając się do przychodni weterynaryjnej po preparat odrobaczający nie koniecznie za każdym razem zabieramy ze sobą szczeniaka, ponieważ często są tam chore psy, od których mógłby się łatwo czymś zarazić. Udając się z psem do lekarza weterynarii pamiętajmy o zabraniu jego książeczki zdrowia. Lekarz po zbadaniu naszego przyjaciela na czterech łapach, dokonuje wpisu i zalecenia, odnośnie podawania leku. W książeczce odnotowuje jaki lek na odrobaczanie i kiedy został podany psu. Dla młodych psów preparat na odrobaczanie ma postać tabletek. Przed podaniem go psu należy je rozkruszyć, a następnie dosypać do posiłku mieszając z karmą. Najlepiej jest wówczas podać psu tylko połowę normalnej porcji jedzenia, żeby na pewno zjadł wszystko, a więc również cały podany środek odrobaczający. Absolutnie niewskazane jest wkładanie na siłę psu do pyska całej tabletki i zmuszanie go do jej połknięcia. Zwierzę zaczyna się wówczas odruchowo bronić, bo jest to dla niego nieprzyjemne. Rozkruszanie jest zalecane również z innego powodu. Zdarza się mianowicie, że cała tabletka potrafi przejść przez przewód pokarmowy psa i zostać wydalona bez strawienia, a więc tym samym bez zadziałania. Szczepienie owczarka niemieckiego W przypadku szczepień warto jest wiedzieć, że istnieje kilka ich systemów oraz harmonogramów. Hodowca realizuje szczepienia zgodnie z wybranym przez lekarza weterynarii systemem. Poniżej opisano jeden z nich. Szczenięta po raz pierwszy szczepi się, gdy mają skończone 6 tygodni. Może to nastąpić, o ile są zdrowe, czyli radosne, aktywne, chętne do zabawy oraz posiadające dobry apetyt. Jeśli właściciel zaobserwuje jakiekolwiek nieprawidłowości w zachowaniu lub kondycji psa, należy powstrzymać się od jego zaszczepienia. Lekarz weterynarii podczas prowadzonego wywiadu z właścicielem psa pyta, o ewentualne przeciwwskazania do zaszczepienia. Zna on go bowiem lepiej niż lekarz, który mógłby coś niepokojącego przeoczyć. W opisywanym tu systemie szczepień pierwsze z nich jest wykonywane preparatem Nobivac Puppy DP przeciw parwowirozie i nosówce. Są to dwie podstawowe i groźne choroby występujące u psów. Zwłaszcza nosówka może przebiegać szczególnie destrukcyjnie i w skrajnych przypadkach doprowadzić do konieczności uśpienia psa. Zarówno pierwsze, jak i każde kolejne szczepienie odbywa się u weterynarza. Po 3 tygodniach od pierwszego następuje drugie. Wówczas stosuje się szczepionkę Vanguard+7, lub odpowiednik. Czyli – jak sama nazwa wskazuje – zapobiegającą rozwinięciu się u psa 7 chorób. Tutaj również obowiązuje kardynalna zasada – decyzja o wykonaniu szczepienia może zapaść tylko w przypadku całkowitego zdrowia szczeniaka. To szczepienie może następować albo jeszcze u hodowcy, albo już u nabywcy, do którego w międzyczasie pies trafił z hodowli. Po kolejnych 3 tygodniach należy wykonać trzecie szczepienie. Wówczas pies ma 12 tygodni. Tutaj ponownie stosuje się szczepionkę Vanguard+7, lub odpowiednik. Natomiast czwarty raz szczeniak jest zaszczepiony do ukończenia 4-go miesiąca. Tym razem otrzymuje on wynikające z uregulowań administracyjno-prawnych szczepienie przeciwko wściekliźnie. W chwili szczepienia przeciwko wściekliźnie, pies musi być zdrowy i nie może być młodszy niż 3 miesiące. Opisany wyżej system szczepień obowiązuje w Hodowli Użytkowych Owczarków Niemieckich „Napór”. Natomiast lekarze weterynarii mogą stosować inne szczepionki i harmonogram szczepień. Właściciele, którzy nie zajmują się profesjonalnie hodowlą psów, mogą bez obaw powierzyć im swojego szczeniaka. Lekarz za każdym razem przed szczepieniem wykonuje ogólne badanie stanu zdrowia zwierzęcia. Może on wtedy wychwycić pewne niedomagania rozwojowe związane np. z karmieniem psa. Wizyta taka daje więc przy okazji właścicielowi wiedzę o aktualnym stanie zdrowia jego podopiecznego. Może on wtedy również otrzymać od weterynarza rozmaite zalecenia do dalszego stosowania. Szczepienie przeciwko wściekliźnie powtarza się co roku. Gdy nadejdzie termin kolejnego szczepienia właściciel – tak jak w przypadku innych szczepień – musi udać się z nim do gabinetu weterynaryjnego. Pomimo, że w Polsce nie ma zbyt wielu miejsc, w których występuje wścieklizna, profilaktycznie szczepienia przeciwko tej chorobie są obowiązkowe. Jest wielce prawdopodobne, że to właśnie dzięki takim działaniom zapobiegawczym na terenie naszego kraju sporadycznie występują pojedyncze ogniska wścieklizny. Dziko żyjące zwierzęta, takie jak np. lisy, zawsze uznawane za największych nosicieli tej choroby, również są szczepione specjalną karmą zawierającą szczepionkę. Metodą jej podawania są przeprowadzane nad lasami zrzuty z samolotów. Podsumowanie Należy pamiętać, że kompleksowa opieka nad psem obejmuje, oprócz odrobaczania i szczepienia, również odżywianie. Od tego ostatniego elementu w istotny sposób zależy skuteczność pozostałych. Prawidłowe karmienie ma na celu dostarczenie organizmowi niezbędnych składników: białka, mikro- i makroelementów, witamin i samej energii, czyli wszystkiego, co oprócz wzrostu i rozwoju wspomaga również układ odpornościowy szczeniaka. Szczepienie jest więc przysłowiową „kropką nad i”, czyli dopełnieniem „fundamentu”, jaki powinien być zbudowany poprzez prawidłowe odżywianie psa. Przy nadwątlonym organizmie szczepienie niewiele pomoże. Mało tego, przy złej kondycji czy wyczerpanym organizmie psa ono samo może wywołać powikłania lub schorzenia. Grafika: Freepik Zobacz również inne wskazówki w dziale Porady [wps_ratings] Jak karmić owczarka niemieckiego? W kwestii sposobu prawidłowego odżywiania zarówno szczeniąt, jak i dorosłych psów zdania są podzielone. W Polsce i na świecie powstało mnóstwo producentów oraz dystrybutorów karm dla psów. Polecają oni swoje produkty, niestety często jakość ich marketingu bierze górę nad jakością samych produktów. Natomiast dobrze przygotowane karmy są właściwie zbilansowane pod względem proporcji tłuszczu, białka, dostarczanej psu energii, witamin oraz mikro- i makroelementów. Wybór jest duży i zarazem trudny. Dlatego osoba, która nabywa psa i nie jest doświadczona w jego karmieniu, powinna skorzystać z pomocy lek. wet. lub hodowcy, od którego nabyła zwierzę. W Hodowli Użytkowych Owczarków Niemieckich „Napór” karmienie przebiega w następujący sposób. Czterotygodniowe maluchy zaczyna się karmić namoczoną suchą karmą przeznaczoną dla szczeniąt, od czwartego tygodnia życia, trzy razy na dobę. Wcześniej, taką karmę dostaje matka tych szczeniąt przez cały okres ciąży i później laktacji, czyli karmienia, dwa razy w ciągu doby. Szczeniaki od 2-go miesiąca i młodzież karmione są co 12 godzin. Jeden raz w ciągu doby karmione są dorosłe psy i suki. Następnie od 6-7 tygodnia stopniowo odchodzi się od namaczania karmy. Zabieg ten stosuje się zarówno przy karmieniu psów do hodowli, jak i tych, które będą przygotowywane do pełnienia różnego rodzaju zadań. Początkowo namaczanie jest konieczne z uwagi na to, że zęby małego szczeniaka nie są jeszcze w pełni ukształtowane. Przez to nierozdrobniona karma mogłaby powodować dławienie się przy przełykaniu i tzw. zapowietrzanie – czkawka. To z kolei utrudniałoby trawienie i wchłanianie pokarmu. Karma przygotowywana samodzielnie Karmę suchą dla szczeniąt owczarek niemiecki powinien dostawać do 8-9 miesiąca. Następnie przez okres 10 dni należy stopniowo zamieniać ją na produkty naturalne, np. zmielone mięso wołowe i drobiowe, gotowane razem z warzywami, makaronem lub ryżem. Aby uniknąć codziennego przygotowywania posiłków, wystarczy jednorazowo zrobić większą porcję raz na 2-4 dni. Powinna mieć dość gęstą postać i być przechowywana w lodówce. Wówczas przed kolejnym posiłkiem należy wziąć odpowiednią porcję, dolać do niej niewielką ilość gorącej, przegotowanej wody i w ten sposób rozcieńczyć i zarazem podgrzać posiłek dla psa. Po dodaniu zaleconego przez lekarza weterynarii preparatu witaminowo-mineralnego i wymieszaniu, posiłek dla psa powinien mieć postać papki. Dorosłemu, czyli, w wieku 18 miesięcy, psu nie ma konieczności już gotowania mięsa. Wówczas stopniowo (w ciągu 10 dni) przechodzi się na mięso surowe, łącząc je z ugotowanym makaronem lub ryżem. Należy to robić tuż przed podaniem karmy, aby zachować świeżość surowego mięsa. W przypadku, gdy pies jest na nie uczulony, należy powrócić do postaci gotowanej. Ogólnie, owczarki niemieckie w sposób naturalny preferują mięso w surowej postaci, ponieważ tak mają skonstruowany układ pokarmowy. Przeciwnikom podawania psom surowego mięsa jego zwolennicy zadają pytania: „A kto gotuje wilkowi?”, „A kto gotuje lisowi?”. Gotowa karma i jej rodzaje Wielu hodowców i właścicieli psów przez cały czas karmi swoje psy suchą karmą. Takie rozwiązanie jest wygodniejsze. Nie trzeba na bieżąco przygotowywać posiłków dla zwierząt, w dodatku ma ona długi termin przydatności. Wystarczy więc kilka razy w roku dokonać zakupu. W takim przypadku należy bezwzględnie pamiętać o tym, by pies miał dostęp do świeżej wody. Karma sucha w procesie technologicznym jest bowiem osuszana w wysokich temperaturach w celu maksymalnego pozbawienia jej wody. Wilgoć spowodowałaby jej psucie się. Oznacza to jednak, że pies musi mieć stały dostęp do miski ze świeżą wodą. Przy suchej karmie starszy szczeniak w wieku 8-9 miesięcy (w zależności od producenta karmy, przy niektórych karmach w wieku 3-4 miesiące) przechodzi z kompletnej karmy typu „puppy” na karmę „junior” dla starszych szczeniąt. Następnie, gdy pies już dorośnie, w zależności od tego, jak bardzo jest aktywny np. w ramach szkoleń i treningów, wprowadza się karmę typu „energy”. Dzięki niej będzie mógł uzupełniać te składniki, które organizm wykorzystał podczas zajęć. Do psów towarzyszących i te które nie potrzebują “bomby energetycznej” używamy karmy “Adult”. Zaspokaja potrzeby organizmu zwierzęcia przy jego umiarkowanej aktywności. Starsze psy dostają karmę “Senior”. Ma ona inny skład dostosowany do procesów zachodzących w ich organizmie. Bardziej dojrzałe psy nie potrzebują tak dużo energii, jak ich młodsi towarzysze. Ogranicza się więc w ich pożywieniu niektóre składniki, które mogłyby powodować otyłość. Karma “dietetyczna” zalecana jest przy problemach z biegunkami, zmianami skórnymi i alergiami pokarmowymi. Zazwyczaj w jej składzie nie ma mięsa drobiowego i glutenu pszennego. Reasumując, współczesny rynek oferuje bardzo duży wybór gotowej suchej karmy różnego typu i o różnym przeznaczeniu. Ta, która jest bardzo dobrej jakości, jest z reguły na wyższej półce cenowej. Przynosi jednak pożądane efekty nie tylko jeśli chodzi o kondycję i sprawność zwierzęcia, ale również jego wygląd. W efekcie ma to również odzwierciedlenie w jego osiągnięciach, np. podczas wystaw, zawodów, przy wykonywaniu zadań, czy w hodowli podczas karmienia szczeniąt. Porcjowanie karmy Jeśli chodzi o ilość karmy, jaką należy podawać psu, to wartości sugerowane na opakowaniach są uśrednione. To właściciel musi zaobserwować, ile jego pies potrzebuje zjeść, by prawidłowo funkcjonować. Latem, spożycie jest mniejsze, zimą nawet o 40% większe. Psy tej samej rasy i wielkości mogą mieć różne zapotrzebowanie na substancje odżywcze specyficzne dla jego aktywności oraz metabolizmu. Przy doborze porcji należy zdać się więc na tzw. „laboratorium naturalne”, czyli organizm psa. Należy zatem obserwować, czy zjada całą przygotowaną porcję, czy jego kał ma stałą konsystencję oraz czy wygląd i wydolności fizyczna jest właściwa. Jeśli sierść jest pozbawiona blasku lub pies traci na wadze, należy zwiększyć mu jego porcje. Przy dalszym spadku wagi lub matowieniu włosia trzeba szukać innych przyczyn i np. zmienić karmę, sprawdzić, czy pies nie jest zarobaczony. Zakup nowej i zmiana dotychczasowej karmy, wynikająca z rozwoju psa lub zmiany trybu jego aktywności albo stanu zdrowia i kondycji, powinna być konsultowana z weterynarzem. Warto jest również czytać rzetelnie napisane opinie osób, które w praktyce stosują karmę danej firmy i określonego typu. Zarówno korzystając z porad, jak i decydując się samodzielnie na wybór karmy, zawsze należy się liczyć z tym, że np. jakiś składnik nie będzie tolerowany przez naszego psa. Wówczas jego organizm odrzuca określony element, a sama karma nie przyniesie oczekiwanych efektów. Ta sama karma dla innego psa może być wyjątkowo smaczna i chętnie zjadana. Należy pamiętać, że zarówno karma sucha, jak i naturalna, nie może zbyt długo zalegać w misce. Należy więc obserwować apetyt psa i eliminować podawanie mu zbyt dużych porcji. Sprawdzonym miernikiem ilości karmy jest czas, w jakim pies zjada posiłek. Przy takim podejściu powinno mu to zająć nie więcej niż 5 minut. Jeśli nie zje do końca, należy zabrać miskę. Przy następnym karmieniu ilość pokarmu zmniejszamy o 20%. Karma będąca przez kilka lub kilkanaście godzin w misce chłonie wilgoć z powietrza, jest zaśliniona przez psa i ulega procesom chemicznym. W przypadku bardzo szybkiego jedzenia karmy przez psa, widać, że zjadłby więcej, dokładamy do dawki podstawowej ok. 10 %. I tak co posiłek o kolejne 10%. Po trzech dniach dawka będzie zwiększona już o 30%. Zaprzestajemy zwiększania ilości karmy, gdy nasz pies dobrze wygląda, jest najedzony i wszystko zjada w ciągu 5 minut. Przy obfitości karmy nie tylko jej smak, ale też sam fakt posiłku oraz obecność osób, które mu go dają, przestają być dla psa atrakcją. Jest to niewskazane, ponieważ powinien on kojarzyć posiłek i wszystko, co się z nim wiąże, z przyjemnością, na którą czeka. Przy prawidłowym porcjowaniu ilości karmy jaką zjada pies, już sam widok właściciela sięgającego po miskę będzie pobudzał i przygotowywał jego organizm do jedzenia np. poprzez uruchomienie wydzielania soków żołądkowych jeszcze zanim pies zacznie jeść. Karma jest również doskonałym narzędziem wychowywania, szkolenia i trenowania psa. W okresie szkolenia karmiony jest z tzw. “ręki”. Chętnie wykonuje polecenia i zadania, ponieważ nagroda w postaci granulek karmy jest dla niego bardzo pożądaną przyjemnością. Z kolei uczucie tej przyjemności bezpośrednio kojarzy z właścicielem, jeszcze lepiej utrwala mu komendy i odpowiednie reagowania na nie. [wps_ratings] Grafika: Freepik Wątek: 7 miesiecy i 44kg? (Przeczytany 10412 razy) Witam. Mam pytanie. Wczoraj rozmawiałem z sasiadem. Ma pieknego, ogromnego owczarka. W rozmowie wyszło, że pies ma dopiero 7 miesięcy i waży bagatela 44kg. Czy jest mozliwe ze moja Mia wazac 20 w wieku 5miesiecy osiagnela kiedykolwiek takie rozmiary? Jak on teraz wazy 44kg to jak dorosnie bedzie wazyl z 60 :p Pytalem sie czym karmi to "zwykla karma z biedronki dla juniorów". Ma juz problem z tylnymi lapami, dostaje caniviton przepisany przez lekarza... Zapisane Witam. Mam pytanie. Wczoraj rozmawiałem z sasiadem. Ma pieknego, ogromnego owczarka. W rozmowie wyszło, że pies ma dopiero 7 miesięcy i waży bagatela 44kg. Czy jest mozliwe ze moja Mia wazac 20 w wieku 5miesiecy osiagnela kiedykolwiek takie rozmiary? Jak on teraz wazy 44kg to jak dorosnie bedzie wazyl z 60 :p Pytalem sie czym karmi to "zwykla karma z biedronki dla juniorów". Ma juz problem z tylnymi lapami, dostaje caniviton przepisany przez lekarza...Statystycznie im "większy" pies tym większe prawdopodobieństwo kłopotów z układem szkieletowym. W okresie wzrostu pies powinien rosnąć jak najwolniej. Karmienie karmą z biedronki w tym okresie odbije się w przyszłości. Mój 11m pies waży ok 30 kg i się z tego powodu cieszę. Po okresie wzrostu zawsze zdąży przytyć, a zmiany w układzie kostnym często nie do usunięcia. Zapisane Oczywiście jeśli będziesz tuczyć psa sukcesywnie, możesz doprowadzić do takiej wagi. Ale nie osiągnie dzięki temu większego niż przewidywany w jego genach wzrostu. Pies urośnie tyle ile ma urosnąć, jeżeli chodzi o wysokość w kłębie czy rozmiar głowy - niezależnie od ilości jedzenia jakie w niego wpakujesz. A sąsiada pies może kiedyś ważyć 60, ale wyniknie to z zapasienia, nie z powodu nieustannego wzrostu, ten najintensywniejszy wzrost powoli się już u niego kończy. Jeszcze jakiś rok kształtować się będzie sylwetka i głowa. Zapisane On nie jest gruby ale strasznie duży, ma pewnie ponad 70cm w klebie. Zastanawia mnie czy urósł tak szybko do takich rozmiarów przez karmę, czy to po prostu geny... Zapisane On nie jest gruby ale strasznie duży, ma pewnie ponad 70cm w klebie. Zastanawia mnie czy urósł tak szybko do takich rozmiarów przez karmę, czy to po prostu geny...Geny odpowiadają za docelowy wzrost, natomiast za tępo jego osiągnięcia karmienie. Zapisane Wszyscy właściciele dużych ras,a zwłaszcza owczarków winni pamiętać o jednym:szczupły pies to zdrowy pies...60 kilo na tych owczarkowych łapach...no płakać mi sie chce,gdy pomyślę o stawach tego psa za lat kilka... Zapisane A ja widzę ostatnio, że ludzie to myślą, że owczarek to wilczarz, bernardyn itp. Wchodząc ostatnio z moja suka ( wzorcowo wymiarowa) do weterynarza usłyszałam od jednego mądrego Pana "Boże co pani zrobiła temu psu, wygląda jak szkielet i przez to jest taka karlowata gdyby pani ja karmiła piękny pies by był" na co weterynarz odrazu uświadomił oburzonego Pana..Moja suka jest chuda to fakt waży ledwo 25 kg i ma 7 lat. Ale taka jej uroda żebro widać tylko ostatnie miednica jej nie odstaje itp a idąc z nią często słyszę, że głodze psa i do tego uczę agresji i zabijania dając surowe mięso...Dodam, że Pan o którym pisałam był z labkiem 2 letnim ważącym na oko z 40-50 kg ledwo chodzącym na tylne łapy.. Zapisane Ja cięgle słyszę od ojca, ze jak pojde z psem na sterylizacje to mi odmowia ze wzgledu na jej stan, bo niby taka chuda. Natomiast jego pseudojamnik niebawem nie będzie chodził, tylko się toczył, ma tyłek 3xtaki jak głowa, a on twierdzi, że nie jest gruby:pNo cóż tak już jest. Są różne wzorce piękna, a grubokosciste, duże i włochate owczarki a'la bernardyn są teraz w modzie W moj gust trafia bardziej zdrowszy i smuklejszy owczarek typu szarik z 4pancernych, o które coraz trudniej. Moja to nawet jakbym chciał ją upaść, to się nie da, dba o linię:) « Ostatnia zmiana: o 14:24 wysłana przez bakus_44 » Zapisane I to jest bardzo ważne,pies Twój nie po potrzeby spożywać więcej niz potrzebuje i sam to sobie reguluje,po co mu świat ulepszać,owczary mądre są... Zapisane Mój Fuks, długowłosy ON-ek, ma 2 lata i 4 miesiące i waży 39 kg. Uważam, że jest to prawidłowa waga. Zgodnie z wzorcem ( dorosły samiec ON-ka nie powinien ważyć więcej niż 40 kg. Więc chyba 44 kg jak na siedmiomiesięcznego psa to trochę za dużo. Po co nadmiernie obciążać stawy i kręgosłup psa. Zapisane Mój Fuks, długowłosy ON-ek, ma 2 lata i 4 miesiące i waży 39 kg. Uważam, że jest to prawidłowa waga. Zgodnie z wzorcem ( dorosły samiec ON-ka nie powinien ważyć więcej niż 40 kg. Więc chyba 44 kg jak na siedmiomiesięcznego psa to trochę za dużo. Po co nadmiernie obciążać stawy i kręgosłup dużo ale wzrost wg wzorca też jest w kłębie: 60-65 cm dla psa, 55-60 cm dla suki. Tamten ma na pewno ponad chyba dyskryminuje większe osobniki. Przeciez suki dość często ważą więcej niż kolega ma owczarka 42kg i prawie 70cm w klebie, ale w porownaniu do tego szczeniaczka wydaję się dużo mniejszy :p Zapisane Niektóre hodowle zakładają swoj wzorzec dla owczarków długowłosych, który dopuszcza masę np do przykładu:WZORZEC I CHARAKTERYSTYKA: OWCZAREK NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY W ZONDWzorzec owczarka niemieckiego długowłosego jest praktycznie taki sam jak owczarka krótkowłosego i tak samo jest oceniany na wystawach. Zmianą jest oczywiście długi włos i włos ten powinien być z gęstym podszerstkiem , niepożądany jest włos falowany. Nie dopuszcza się do hodowli psy i suki z włosem lejącym się, z przedziałkiem na grzbiecie( jest to brak podszerstka). Drugą istotną zmianą jest wzrost. Owczarek niemiecki długowłosy jest wyższy lecz muszą być zachowane proporcje do długości. W ZOND obowiązujące wymiary to: pies 62 - 67 cm wzrostu w kłębie suka 57 - 62 cm wzrostu w kłębie, uwzględnia się plus-minus 1 cm. W parze ze wzrostem idzie też inna wielu latach hodowli i obserwacji można przyjąć, że owczarek niemiecki długowłosy jest cięższy od krótkowłosego o około 10 kg i tak suka ok. 40 kg, pies ok. 50 kg waga ta dotyczy psów i suk wychowanych po rodzicach długowłosych. Inna jest waga u psów i suk urodzonych po rodzicach krótkowłosych ze Związku Kynologicznego, są one lżejsze często w wadze krótkowłosego lub 2-5 kg cięższe. Celem Związku jest hodowla owczarka niemieckiego długowłosego tego cięższego o mocnym kośćcu, owczarka, który samym wyglądem budzi respekt. Na takiego owczarka jest największe zapotrzebowanie wśród nabywców. Zapisane Dla większości liczą się jednak wzorce ZKwP. Zapisane Celem Związku jest hodowla owczarka niemieckiego długowłosego tego cięższego o mocnym kośćcu, owczarka, który samym wyglądem budzi respekt. Na takiego owczarka jest największe zapotrzebowanie wśród to chyba tłumaczy wszystko - nie ważne, czy zdrowy, ważne, żeby się sprzedał Zapisane Czas czytania: 12 minutySpis treściOwczarek niemiecki – charakterystyka rasyGłowaKufa i czaszkaOczyUczyTułów i szyjaKończynySzataUmaszczenieWzorzec rasy – wady owczarka niemieckiegoCharakter owczarka niemieckiegoTypy współczesnych owczarków niemieckichOwczarki niemieckie – strategie hodowlaneOwczarek niemiecki w rodzinieSzczenię owczarka niemieckiegRelacja z dziećmiPrzebywanie na zewnątrzŻywienie owczarków niemieckichPielęgnacja owczarka niemieckiegoIle kosztuje owczarek niemiecki?Dla kogo owczarek niemieckiOwczarek niemiecki – historia rasyPrzed wojnąPo wojnie Owczarek niemiecki jest nie tylko jedną z najpopularniejszych ras świata, ale także najbardziej rozpoznawalną. Trwale wpisuje się w naszą kulturę i pracę. Występuje w dwóch odmianach: krótkowłosej oraz długowłosej. Dla obu odmian obowiązuje jeden wzorzec FCI (Międzynarodowej Federacji Kynologicznej), o numerze 166, przypisany do grupy I FCI, obejmującej owczarki i psy pasterskie. Aktualnie obowiązuje wzorzec rasy z roku, kiedy oficjalnie uznano odmianę owczarka niemieckiego długowłosego. Na sukces rasy wpłynęła zarówno uroda, jak i wszechstronne talenty użytkowe. Jak każdy owczarek ma doskonałe predyspozycje do pracy psa pasterskiego. Oprócz tego jest: doskonałym stróżem,wytrwałym psem tropiącym,skutecznym psem obronnym,inteligentnym i posłusznym psem przewodnikiem. Owczarka niemieckiego wykorzystuje się w służbach celnych, w policji i wojsku. Jest również najlepszym psem sportowym w zakresie psów użytkowych. Owczarek niemiecki – charakterystyka rasy Owczarek niemiecki to pies: średniej wielkości,o mocnej budowie,lekko wydłużonej, harmonijnej i zwartej sylwetce,z długim efektownym ogonem, sięgającym minimum do stawu skokowego. Prawidłowa wysokość w kłębie psa to 60–65 cm, waga 30–40 kg. Wysokość w kłębie dla suki to 55–60 cm, waga 22–32 kg. Długość tułowia powinna być o 10–17% większa od wysokości w kłębie. Owczarek niemiecki jest doskonałym stróżem. Głowa Owczarek niemiecki ma kształtną, klinowatą, mezocefaliczną głowę z łagodnie zaznaczonym stopem (przejściem czoła w grzbiet nosa). Wielkość głowy proporcjonalna do reszty ciała. Dlatego nie powinna być zbyt ciężka, zbyt lekka, za długa ani za krótka. Kufa i czaszka Kufa i czaszka powinny być równej długości. Nos zawsze czarny o prostym grzbiecie bez garba czy wklęsłości. U owczarka niemieckiego wymaga się pełnego garnituru 42 zębów, osadzonych głęboko w mocnej szczęce i żuchwie. Jedyny dopuszczalny jest zgryz nożycowy, to znaczy: siekacze górnej szczeki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Każdy inny zgryz: cęgowy, tyłozgryz czy przodozgryz są nieprawidłowe. Ustawienie siekaczy w linii prostej i zbyt duże przerwy między zębami to wada. Wargi owczarka niemieckiego są suche i dobrze przylegające. Oczy Oczy ciemne, średniej wielkości, migdałowego kształtu. Oko owczarka niemieckiego nie może być jasne ani wyłupiaste. Uczy Uszy owczarka niemieckiego są bardzo ważnym elementem urody, ponieważ nadają psu czujności i pięknie dopełniają wygląd głowy. Powinny być stojące, spiczaste, średniej wielkości skierowane małżowinami do przodu. Niestety zdarzają się psy o wadliwych, obwisłych uszach lub załamanych na końcówkach. Tułów i szyja Tułów i szyja powinny być dobrze umięśnione. Grzbiet prosty, zad długi opadający pod kątem 23 stopni do poziomu, płynnie przychodzący w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i wysklepiona. Głębokość klatki piersiowej: 45–48% wysokości w kłębie. Mostek wyraźny i długi. Kończyny Kończyny owczarka niemieckiego są umięśnione, proste, równolegle ustawione. Ważną cechą rasy jest kątowanie kończyn. Idealny kąt w stawie barkowym to 90 stopni, a udo i podudzie powinny tworzyć kąt ok. 120 stopni. Istotne jest nachylenie śródręcza względem podramienia. Musi się mieścić w przedziale od 20 do 22 stopni. Zbyt pochyłe lub zbyt strome zmniejsza wytrzymałość kończyny. Łapy zwarte, z mocnymi, wysklepionymi palcami. Szata Wszystkie wymienione powyżej elementy budowy dotyczą zarówno owczarka niemieckiego krótkowłosego, jak i długowłosego. Istotną różnicą jest rodzaj szaty. W odmianie krótkowłosej włos okrywowy jest bardzo gęsty, twardy, mocny, krótki i dobrze przylegający. Dodatkowo nieco obfitszy, dłuższy włos występuje w rejonie szyi i na tylnych kończynach, gdzie tworzy lekko zaznaczone portki. W odmianie długowłosej włos okrywowy jest dłuższy, miękki, nieprzylegający, na szyi tworzy delikatną kryzę. Wyraźnie dłuższy na ogonie i kończynach. Na przednich tworzy tzw. pióra, na tylnych wyraźne portki. Dla obu odmian zawsze wymagany jest obfity podszerstek w kolorze jasnoszarym. Najpopularniejsze umaszczenie owczarka niemieckiego to czarne podpalane. Umaszczenie Najpopularniejsze umaszczenie owczarka niemieckiego to czarne podpalane. Znaczenia mogą być w odcieniu od czerwonego, płowego, aż po żółty czy szary. Znaczenia mogą być niewielkie lub bardzo rozległe, aż do czaprakowego. Typowa jest również maść szara, jednolicie czarna i płowa. Maska na głowie jest zawsze wymagana. Dopuszcza się niewielką białą plamkę na piersi i nieco jaśniejszy odcień na wewnętrznej stronie kończyn. Za niedostatki pigmentacji uważamy: wyraźne białe plamy na klatce piersiowej,biel na wewnętrznej stronie kończyn,brak maski,jasne oczy,jasne pazury,ruda końcówka ogona. Wzorzec rasy – wady owczarka niemieckiego Wzorzec rasy z precyzją opisuje wady, stopniując ich wagę dla oceny psa. Pozwolę je sobie przytoczyć, ponieważ nie są powszechnie znane: Wady duże: wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa;uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane;znaczne braki pigmentacji;wyraźne zaburzenia harmonii budowy. Wady uzębienia: braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi;wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, niebędące wadami dyskwalifikującymi. Wady dyskwalifikujące: lękliwość, gryzienie ze strachu;stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim;wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra;ślady korekcji uszu lub ogona;wyraźne wady budowy;brak następujących zębów:przedtrzonowiec P3 plus jeszcze jeden ząb,kieł,przedtrzonowiec P4,trzonowiec M1 lub M2,brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów;zgryz:tyłozgryz większy niż 2 mm,przodozgryz,wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej;albinizm;maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem);długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. Co ciekawe, dyskryminowane i odrzucane przez hodowców białe owczarki niemieckie dały początek innej pięknej rasie – biały owczarek szwajcarski. Charakter owczarka niemieckiego Zgodnie ze wzorcem pies tej rasy ma być: pewny siebie,zrównoważony,oddany właścicielowi,łagodny,reagujący na zagrożenie,czujny,odważny,twardy,cięty,łatwy do wyszkolenia. Taki jest ideał. Jednak rzeczywistość nieco od niego odbiega. Częstym problemem jest nadmierna reaktywność, nadpobudliwość oraz lękliwość, połączona z miękkością charakteru. Cechy te można zaobserwować u wielu szczeniąt i młodych psów. Na szczęście u wszystkich zachowała się najważniejsza cecha osobowości: ŁATWOŚĆ UCZENIA SIĘ I PLASTYCZNOŚĆ. Dzięki temu można wyszkolić każdego owczarka niemieckiego. Należy poświęcić na to odpowiednią ilość czasu, pracy i cierpliwości. Dostosować treningi do wymagań konkretnego osobnika. Z natury owczarek niemiecki to pies jednego pana. Chroni całą rodzinę, całe powierzone mu stado, ale bezwzględne posłuszeństwo okazuje tylko wybranemu przewodnikowi. Jest świetnym psem rodzinnym, pilnuje najmłodszych członków rodu, a także aktywnie bierze udział w dziecięcych harcach. Z natury owczarek niemiecki to pies jednego pana. Typy współczesnych owczarków niemieckich Zgłębiając niuanse osobowości współczesnych owczarków niemieckich, należy się odnieść do trendów panujących w hodowli psów rasowych. Z jednej strony rasę kreuje moda wystawowa, z drugiej strony wymagania użytkowe owczarka niemieckiego. Standard rasy jest jeden. W rzeczywistości jednak rozróżniamy dwa odmienne typy: użytkowy,wystawowy. Hodowcy, dla których charakter i praca z psem są głównym priorytetem, selekcjonują swoje owczarki pod kątem charakteru. Talent i wrodzone predyspozycje psa określają jego wartość. Nie przykładają wagi do modnego wyglądu czy sukcesów na wystawach psów rasowych. Typowy „użytek” jest najczęściej owczarkiem niemieckim krótkowłosym, szarym, czarnym lub podpalanym, o prostym, umięśnionym grzbiecie, doskonały w ruchu, niezwykle sprawny fizycznie, o silnych popędach. Sylwetka owczarka z linii użytkowej niewiele się zmieniła na przestrzeni lat, zupełnie inaczej niż w typie owczarka wystawowego. Typowy „show” jest efektowniejszy, piękniejszy w wyrazie, cieszy się większą popularnością i jest zdecydowanie chętniej wybierany przez nabywców. Ten typ owczarka podlegał ewolucji na przestrzeni ostatnich sześćdziesięciu lat. A mianowicie od prostokątnego pokroju sylwetki, poprzez nieco obniżony tył, do ekstremalnie obniżonych i bardzo głęboko kątowanych tylnych kończyn. Apogeum tego trendu osiągnięto pod koniec XX wieku. Sylwetka psa z mocno obniżonym zadem jest powszechnie znana. Pojawiła się fala krytyki przeciwko tak ekstremalnym trendom hodowlanym. Zmiana budowy upośledziła sprawność owczarka niemieckiego. Negatywnie wpłynęła na jego zdrowotność i wytrzymałość. Owczarki niemieckie – strategie hodowlane Na początku XXI wieku FCI opracowało Międzynarodowe Strategie Hodowlane opublikowane w lutym 2010 roku. Dokument ten jest wskazówką i ogólnie przyjętą strategią hodowlaną dla psów rasowych zrzeszonych w krajowych organizacjach kynologicznych należących do FCI z siedzibą w Belgii. Najważniejsze cele w hodowli psa rasowego: poprawa zdrowia,zachowanie cech użytkowych,dbałość o różnorodność genetyczną w obrębie rasy,humanitarne prowadzenie hodowli. Co to oznacza dla owczarka niemieckiego? Stopniowy powrót do prostej sylwetki z lekko opadającym zadem. Bliższe ideałowi wydają się owczarki z linii użytkowych, brak im jednak gracji, dostojeństwa i wyrazu, często też mają nieharmonijne sylwetki. Natomiast linia wystawowa prezentuje piękne głowy, idealną szatę i umaszczenie, piękne, harmonijne sylwetki, jest jednak obarczona wyżej wymienionymi wadami „przerasowienia”. Kiedy i w jakim stopniu owczarki niemieckie krótkowłose i długowłose wrócą do „starej” sylwetki, z zachowaniem najważniejszych cech urody psa wystawowego i charakteru typowego dla psa użytkowego, to już zależy wyłącznie od hodowców. A niestety wciąż wielu z nich za kanon piękności uznaje zwycięskie psy z lat 90. XX wieku i z początków XXI wieku. Owczarek niemiecki w rodzinie Owczarki niemieckie, zarówno krótkowłose, jak i długowłose, cieszą się wielką popularnością i są najchętniej wybieraną rasa jako pies stróżujący, towarzyszący i rodzinny. Świetnie się sprawdzają w tej roli, jednak wymagają szkolenia od pierwszych miesięcy życia. Szczenię owczarka niemieckieg Szczenię należy wychowywać po pierwsze w przyjaznej dla niego atmosferze, po drugie budować prawidłowe więzi. A co najważniejsze, trzeba unikać karcenia szczenięcia, natomiast nagradzać dobre zachowania. Te negatywne ignorować, jednocześnie uniemożliwiając psu ponowną przewinę, np. po przegryzieniu kabla należy pozostałe kable zabezpieczyć lub nie zostawiać szczenięcia samego w pomieszczeniu z kablami. Karcenie małego owczarka niemieckiego zwiększa jego nerwowość i nadpobudliwość. Może prowadzić do rozwoju zachowań agresywnych. Najważniejszym elementem wychowania szczenięcia jest zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa. A opiekun powinien prezentować postawę zrównoważonego, pewnego siebie przewodnika. Relacja z dziećmi W stosunku do dzieci owczarki niemieckie są cierpliwe i wyrozumiałe, pod warunkiem że zostały wychowane na stabilne dorosłe psy. Inaczej sprawa wygląda w relacji szczenię – dziecko. Owczarek niemiecki jest rasą pełną temperamentu i żywo reaguje na bieganie, piski i inne dźwięki głośnej zabawy dzieci. Próby włączenia się psa do zabawy często kończą się podszczypywaniem dzieciaków, skakaniem i nieopanowanym szaleństwem. Łatwo wtedy o zranienie lub przestraszenie małego człowieka. Dlatego w okresie dorastania owczarek niemiecki powinien mieć kontakt i bawić się z dziećmi wyłącznie pod nadzorem dorosłego. A dzieci trzeba uczyć, jak prawidłowo traktować psa i jak bezpiecznie się z nim bawić. Przebywanie na zewnątrz Owczarek niemiecki może przebywać na zewnątrz bez względu na porę roku, jeśli tylko będzie miał ciepłe schronienie i dostęp do świeżej wody. Jednak nie należy zapominać, iż ten pies potrzebuje bliskiej więzi z człowiekiem, dlatego należy mu zapewnić spacery i możliwość bezpośredniego przebywania z rodziną. Psy zamknięte w kojcach, wypuszczane jedynie na ogród, aby się wybiegały, stopniowo oddalają się od rodziny i bardzo często prezentują zaburzenia behawioralne, od nadmiernej szczekliwości i nerwowości do samookaleczeń typu wygryzanie ogona lub łap. Owczarki niemieckie są świetnymi kompanami na długie spacery i wyjazdy wakacyjne. Oprócz miłego towarzystwa zapewnią ochronę nas i naszego dobytku. Dobrze znoszą chłody, jednak w upalne dni wybierają zacienione miejsca i chętnie korzystają z wody w każdej postaci. Owczarki niemieckie są bardzo dobrymi pływakami. Owczarek niemiecki są świetnymi kompanami na długie spacery i wyjazdy wakacyjne. Żywienie owczarków niemieckich Rasa nie jest wymagająca pod względem żywienia. Doskonale toleruje dobrej jakości karmy dostępne na polskim rynku, np. Happy Dog. Warto dobrać je jednak do aktywności psa. Marka Happy Dog oferuje produkty zarówno dla psów pracujących i sportowych, jak i dla zwierząt o średniej aktywności. Jeżeli Twój pies potrzebuje większej kalorii, możesz sięgnąć po Fit & Vital Sport. Jest to karma, która wspiera mięśnie oraz stawy psów dzięki dodatkowi: L-karnityny,kwasów tłuszczowych omega-3,małży nowozelandzkich. Dla czworonogów o mniejszym poziomie aktywności lepszą opcją jest jednak Sensible Ireland z królikiem i łososiem. Nie zawiera ona soi, kukurydzy, ryżu ani drobiu, dlatego nadaje się dla psów z wrażliwym przewodem pokarmowym. Problemem owczarków niemieckich może być bowiem skłonność do alergii pokarmowej, która dotyka wszystkie rasy. W przypadku psiego alergika należy dobrać rodzaj karmy według wskazań weterynarza lub psiego dietetyka. Owczarki niemieckie są wysoce narażone na ostre rozszerzenie żołądka oraz rozszerzenie ze skrętem żołądka. W przypadku owczarka niemieckiego bardzo istotny jest sposób podania posiłku. Nie należy karmić psa przed planowanym treningiem lub długim spacerem. Nie należy też podawać obfitego posiłku bezpośrednio po dużym wysiłku fizycznym. Pies powinien jeść z miski stojącej na ziemi, więc trzeba unikać stojaków i podwyższeń. Lepiej podawać psu dwa mniejsze posiłki niż jeden bardzo obfity. Niezdrowe jest łapczywe jedzenie i połykanie w trakcie powietrza. Nadwaga i niedowaga również należą do czynników zwiększających ryzyko skrętu żołądka. Pielęgnacja owczarka niemieckiego Pielęgnacja owczarka niemieckiego nie nastręcza żadnych trudności. W okresie linienia należy szczotkować sierść. Nieco więcej pracy będzie miał właściciel owczarka niemieckiego długowłosego, bo to i więcej sierści i błoto lubi się przyklejać do dłuższego futra. Sierść owczarka niemieckiego długowłosego ma tendencje do filcowania w okolicy uszu, pachwin i brzucha. Trzeba dbać szczególnie o te rejony, a w ostateczności wyciąć sfilcowane dredy. Ile kosztuje owczarek niemiecki? Szczenię owczarka niemieckiego kosztuje od 1000 do 5000 zł w zależności od po pierwsze – pochodzenia, po drugie – jakości i oczywiście przeznaczenia. Na cenę szczenięcia wpływa: poziom wyszkolenia rodziców,ilość i wyniki badań,osiągnięcia wystawowe i sportowe. Zbyt niska cena powinna wzbudzić czujność nabywcy. Szczenię może być wadliwe, co uniemożliwi mu start w wystawach i wyklucza z hodowli. Może też wskazywać na pochodzenie psa z pseudohodowli. W naszym kraju jedynym stowarzyszeniem kynologicznym uznawanym we wszystkich krajach świata jest Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP). Oprócz Związku Kynologicznego w Polsce legalnie działa kilkadziesiąt stowarzyszeń kynologicznych. Są to organizacje o różnej jakości, dlatego przy wyborze hodowli powinno się zwracać uwagę na: pochodzenie,rodowód rodziców,warunki i dobrostan psów w hodowli. Dla kogo owczarek niemiecki Wszechstronny, nastawiony na ścisłą współpracę z człowiekiem owczarek niemiecki jest odpowiedni dla każdego miłośnika psów, pod warunkiem poświęcenia mu uwagi i odrobiny swojego wolnego czasu. Niezwykle oddane i wierne właścicielowi, nawet niezbyt dobrze traktowane, nadal kochają swojego człowieka i wiele wybaczają. Dlatego zasługują na naszą miłość i wdzięczność za wielkie psie serce. Owczarki pracują z człowiekiem w najtrudniejszych warunkach terenowych. Jako psy wojskowe wyszukują min, pełnią służbę wartowniczą. W służbach celnych spotykamy je na lotniskach, na przejściach granicznych. W straży pożarnej szukają ludzi w gruzowiskach. Policja wykorzystuje psy tropiące i obronne. Służą także osobom niepełnosprawnym, niewidomym jako pies przewodnik. Jeżeli ktoś zamierza spróbować swoich sił w sportach kynologicznych (tropienie, obrona, posłuszeństwo, ratownictwo), najlepiej rozpocząć od owczarka niemieckiego. Ten pies kocha pracować i jest szczęśliwy, jeśli może coś robić dla swojego człowieka. Oczywiście pełnię możliwości zaprezentuje po osiągnięciu dojrzałości, prawidłowo wychowywany i szkolony od wczesnej młodości. Współcześnie stosujemy wyłącznie pozytywne metody szkolenia. Dlatego pies w czasie treningów jest nagradzany. W związku z tym warto skorzystać z dobrych przysmaków i zabawek. Owczarki pracują z człowiekiem w najtrudniejszych warunkach terenowych. Owczarek niemiecki – historia rasy Przed wojną Owczarek niemiecki jest stosunkowo młodą rasą, powstałą pod koniec XIX wieku. Wywodzi się od kilku odmian staroniemieckich psów pasterskich. Twórcą i propagatorem rasy był rotmistrz Max von Stephanitz. Pierwszy owczarek niemiecki, który urzeczywistnił ideę o psie doskonałym, to Horand von Grafrath. Horand początkowo nosił imię Hektor Linksrhein. W 1899 roku na wystawie zwierząt hodowlanych Max von Stephanitz i jego przyjaciel Artur Mayer zobaczyli psa swoich marzeń. Po zakupie Hektora zmieniono mu imię na Horand. Stał się on pierwowzorem standardu rasy opracowanego przez Stephanitza i Mayera. Niestety w latach 20. XX wieku hodowcy znacząco odeszli od pierwotnego wzorca i pojawiły się psy o kwadratowych sylwetkach, na nieproporcjonalnie długich nogach. W związku z tym odbyło się specjalne sympozjum poświęcone rasie. Spotkanie odbyło się we Frankfurcie nad Menem w 1925 roku, podczas światowej wystawy owczarków niemieckich. Rotmistrz von Stephanitz wybrał zwycięzcę – został nim Klodo von Boxberg, który budową i ruchem najbardziej przypominał słynnego Horanda. Nastąpił przełom w trendach hodowlanych i rozpoczął się współczesny etap historii rasy. Druga wojna światowa odcisnęła negatywne piętno na postrzeganiu owczarka niemieckiego jako pomocnika nazistów, jednak owczarki niemieckie służyły w niemal wszystkich armiach świata i wszędzie sprawdzały się w najtrudniejszych zadaniach. Aby zniwelować nieco pejoratywny obraz owczarka niemieckiego zaczęto używać nazwy owczarek alzacki, głównie w Wielkiej Brytanii i innych krajach alianckich. Z czasem wrócono do właściwej nazwy rasy, jednak termin owczarek alzacki do dzisiaj funkcjonuje w świadomości Europejczyków. Po wojnie Po wojnie rasa zyskała wielką popularność na całym świecie. W 1968 roku w Augsburgu utworzono WUSV (Weltunion der Schäferhundvereine). Stowarzyszenie to ma na celu zachowanie jednorodności owczarków niemieckich, niezależnie od kraju, w którym są rozmnażane. Początkowo zalecono eliminację z hodowli wszystkich białych i długowłosych szczeniąt. Psy o długiej sierści hodowano w lokalnych klubach, w których prowadzono własne księgi rodowodowe, poza głównym klubem SV (Verein für Deutsche Schäferhunde). W 2010 roku znowelizowano obowiązujący wzorzec rasy i oficjalnie przywrócono do łask owczarka niemieckiego długowłosego. autor: Izabela Przeczek

owczarek niemiecki 7 miesięcy